Vrouwen zijn bezig met een inhaalslag wat alcoholisme betreft. Steeds meer vrouwen kloppen aan bij de verslavingshulpverlening, maar een veel grotere groep drinkt stiekem. Ze durven niet voor hun probleem uit te komen. Jolanda uit Breda (48) behoorde vier jaar geleden ook tot deze groep. Totdat ze contact opnam met de Anonieme Alcoholisten (AA). “Ik was echt op.”
In mijn tienerjaren kwam ik in aanraking met drank. Als tiener dronk ik al port of sherry bij de koffie na de kerkdienst. Tijdens schoolfeestjes stond ik vooraan. Ze kenden me overal waar ik kwam. Die Jolanda lust er wel ééntje, werd gezegd. Wijn, sherry, port – ik vond het allemaal lekker. Ik deed zelfs een wijncursus, er was geen enkel probleem.
Ik dronk in het weekend en tijdens speciale gelegenheden. Het was gewoon een onderdeel in mijn leven.
Ik begon steeds meer te drinken. In de avonduren en het weekend volgde ik een universitaire studie. Ik zat op zaterdagochtend met een thermoskan koffie mét een beetje rum in de collegezaal. Die fles ging de hele zaal rond. Iedere keer deed ik er meer bij. Het was zo erg dat ik na een tijdje geen koffie zonder rum meer lustte. Ik had een eigen bedrijf en kon mijn tijd zelf indelen. Alcohol werd een steeds vanzelfsprekender onderdeel in mijn leven. Afspraken maakte ik ’s middags, omdat ik dan hersteld was. ’s Ochtends had ik te vaak last van een kater.
Niemand merkte iets aan mij. Ik was goed in het verstoppen van mijn drankvoorraad en het verzinnen van smoesjes. Als ik dronken was, deed ik de deur niet meer open en nam de telefoon niet op. Ik belde terug als ik weer nuchter was. Voor ik naar een feestje ging, dronk ik thuis. Op het feestje hield ik me in. Eenmaal thuis, dronk ik verder. Niemand had iets in de gaten, want ik was erg goed met luchtjes en bleef op afstand van andere mensen als ik al gedronken had.
Bij een alcoholist denken mensen aan een figuur dat ladderzat in de kroeg hangt. Dat idee had ik zelf ook. Daarom erkende ik mijn probleem niet. Ik verzorgde me goed, was een succesvolle vrouw en deed gewoon mijn werk. Ik had ook steeds meer redenen om te drinken, bijvoorbeeld om iets te vieren, maar ook om mislukkingen te vergeten. Ik stelde namelijk steeds hogere eisen aan mezelf. Er wordt veel gedronken n het zakenwereldje, maar het verschil is dat ik alcoholist ben en dús niet aan de rem kan trekken. Eén druppel is al teveel.
De fles sterke drank week op een gegeven moment geen moment meer van mijn zijde. Overal verstopte ik flessen.
In mijn koelkast stond altijd een glaasje ingeschonken. Op zakenreis nam ik een fles drank mee in mijn koffer. In de auto had ik ook altijd een bekertje bij de hand.
Werk en drank kon ik niet meer combineren. Mijn rijbewijs werd zelfs ingenomen. Geen moment kon ik zonder drank. Mijn lichaam begon tegen te spartelen als ik niets dronk. Ik raakte verstrikt in het steeds maar weer bedenken van leugens om te kunnen drinken. Kon niets meer. Was depressief. Volgens de dokter had ik een bum-out. Hij had geen idee wat er werkelijk aan de hand was. Ik verzweeg dat ik dronk.
Ik zag in dat ik hulp nodig had, maar probeerde het zelf. Dit moest me lukken, tenslotte ben ik een vrouw met doorzettingsvermogen die alles voor elkaar krijgt. Dat ging goed, een paar weken, maanden, soms zelfs een jaar.
Ik kan het best, dacht ik dan. En dan begon ik weer na een tijdje. Eén glaasje moet kunnen, dacht ik, maar als die spons opgedroogd is, zuigt-ie zich zo weer vol. Het was een hel.
Het probleem wordt steeds groter. Ik probeer verschillende keren zelfmoord te plegen, omdat ik geen uitweg meer zag. Ik wilde niet dood. Het was een schreeuw om aandacht. Ik kwam toen op de PAAZ-afdeling van het ziekenhuis terecht. Daar werd duidelijk dat ik moest stoppen met drinken. Mijn lichaam kon het niet meer aan. Vanaf dat moment was ik er van overtuigd dat ik niet op deze manier verder wilde leven.
Na een volgende zelfmoordpoging heb ik ’s ochtends naar de AA gebeld. ’s Avonds was ik al aanwezig bij een bij bijeenkomst. Dat was echt een verademing. Ik zag daar mensen zoals jij en ik. Na een tijdje kreeg ik toch een terugval. Ik belde pas nadat ik de fles opende naar mijn vertrouwenspersoon. Dat had ik vooraf moeten doen. Samen hebben we toen alles wat nog in de fles zat door de gootsteen weggespoeld. Nu was het klaar. Het kost me geen moeite meer om niet te drinken. Waarom zou ik?
Nu ik gestopt ben met drinken, lacht het leven me weer toe. Ik heb weer plezier in het leven en ben weer een succesvol bedrijf begonnen. Mijn leven is totaal anders. Het doet pijn als ik mensen zie die in dezelfde situatie zitten als ik destijds. Het is of er een spiegel voor me wordt gehouden. Voordat mensen dronken worden op feestjes, ga ik naar huis. Dat is te confronterend.
Ik ben blij met het leven dat ik nu heb. Ik ben door een hel gegaan, maar door de drank te overwinnen, heb ik een tweede leven cadeau gekregen. Het is geen straf voor me om niet meer te mogen drinken. Nuchter zijn heeft zoveel voordelen. Zo ben ik alerter, creatiever en heb ik ontzettend veel energie. Wat wil je nog meer?